Sposób ewidencji lokat został określony w § 24 rozporządzenia w sprawie zasad rachunkowości. Zakład ubezpieczeń księguje lokaty oraz związane z nim przychody i koszty w sposób umożliwiający ustalenie:
– wartości poszczególnych rodzajów lokat stanowiących pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, w tym stanowiących pokrycie rezerw na skapitalizowaną wartość rent oraz pozostałych lokat,
– wartości poszczególnych rodzajów lokat krótko- i długoterminowych. Do lokat krótkoterminowych zalicza się lokaty, które ze względu na stopień płynności, są możliwe do realizacji w okresie krótszym niż rok od dnia na który sporządza się sprawozdanie finansowe, oraz które zakład ubezpieczeń zamierza w tym okresie zrealizować. Pozostałe lokaty zalicza się do lokat długoterminowych,
– poszczególnych rodzajów przychodów i kosztów związanych z ww, lokatami, ujmowanych odpowiednio w technicznym rachunku ubezpieczeń, ogólnym rachunku zysków i strat oraz w kapitale własnym zakładu ubezpieczeń. Jeżeli zakład ubezpieczeń kwalifikuje aktywa finansowe do lokat długoterminowych ze względu na termin wymagalności dłuższy niż rok, powinien uwzględnić następujące postanowienia § 8 rozporządzenia w sprawie instrumentów finansowych:
– 1. Do aktywów finansowych utrzymywanych do terminu wymagalności zalicza się niezakwalifikowane do pożyczek udzielonych i należności własnych aktywa finansowe, dla których zawarte kontrakty ustalają termin wymagalno ści spłaty wartości nominalnej oraz określają prawo do otrzymania w ustalonych terminach korzyści ekonomicznych, na przykład oprocentowania, w stałej lub możliwej do ustalenia kwocie, pod warunkiem że jednostka zamierza i może utrzymać te aktywa do czasu, gdy staną się one wymagalne.
Leave a reply