BPK jest tak skonstruowany, że umożliwia prezentowanie odbiorcom zewnętrznym w jednolitej formie gospodarki i sytuacji poszczególnych banków. Chociaż ustala on pewną obligatoryjną listę kont, daje jednak bankom możliwość indywidualnych rozwiązań pod warunkiem, że będą sporządzać sprawozdania finansowe w jednolitej i zgodnej ze standardem europejskim formie. Jego budowa przewiduje konta ogólne i wyznaczniki. Konta ogólne pełnią funkcje kont syntetycznych. Oznaczone są one liczbą, z których pierwsza cyfra oznacza zespół, do którego konto należy. Ewidencja bilansowa i pozabilansowa na kontach ogólnych przedstawia aktualną sytuację majątkową banku. Są one zgrupowane w dziesięciu zespołach:
Zespół 1 – Operacje z udziałem środków pieniężnych i operacje międzybankowe, obejmujące wartości w kasie, operacje z bankami i z innymi podmiotami finansowymi.
Zespół 2 – Operacje z podmiotami niefinansowymi (kredyty i depozyty).
Zespół 3 – Operacje z jednostkami budżetowymi i pozabudżetowymi, obejmujące należności i zobowiązania o charakterze budżetowym lub pozabudżetowym, nie mające charakteru fiskalnego.
Zespół 5 – Operacje różne: konta rozrachunkowe
(międzyoddziałowe lub międzybankowe), konta przejściowe (kwoty w oczekiwaniu na zakwalifikowanie), konta regulacyjne (zapisy operacji właściwych danemu okresowi bilansowemu niezależnie od terminu płatności czy rozliczania).
Zespół 7 – Koszty.
Zespół 8 – Dochody.
Zespół 9 – Konta pozabilansowe (poręczenia, gwarancje, operacje dewizowe i inne operacje nierozliczone).
Leave a reply