Rozliczenia planowe i kompensaty część 2

Korzystanie z rozliczeń planowych wymaga zawarcia umowy między dwoma kontrahentami, której treść podają oni właściwym oddziałom swoich banków. Umowa określa rodzaj dostaw objętych rozliczeniem, częstotliwość przelewów i wysokość kwot oraz terminy ostatecznych rozliczeń, w których dostawca wystawia fakturę. Umowa ma charakter terminowy, należy więc ustalić czas jej trwania i warunki wypowiedzenia. Ponadto umowa ustala kary umowne za ewentualne naruszenie przyjętych warunków. Ponieważ powtarzalne dostawy przebiegają zazwyczaj między znającymi się kontrahentami, reklamacje są na ogół rozpatrywane i rozliczane w odrębnym trybie, uregulowanym praktyką lub umownie.

Rozliczenia planowe mają wiele zalet i specjaliści postulują ich rozszerzenie, wskazując na możliwość zastąpienia nimi kłopotliwego rozliczania indywidualnych faktur. Wprawdzie inicjatywa rozliczenia spoczywa w rękach odbiorcy, lecz umowne terminy planowych wpłat zabezpieczają interes dostawcy. Odbiorca kontroluje dostawcę i może nie opłacić dostawy niezgodnej z warunkami umowy. Komputeryzacja i teletransmisja zmniejszy w przyszłości pracochłonność rozliczeń, a gdy przedsiębiorstwa połączą własne komputery z bankowymi dokumenty papierowe zastąpi pieniądz elektroniczny.

Okresowe rozliczenia saldami są formą kompensaty wzajemnych wierzytelności. Mogą ją stosować kontrahenci wzajemnie świadczący sobie usługi, roboty i dostawy, ponieważ występują wobec siebie w podwójnym charakterze – jako wierzyciel i dłużnik. Okresowe rozliczenia saldami mogą znacznie uprościć procedurę rozrachunku, gdyż tylko jeden z uczestników będzie dokonywał rozliczenia w ustalonych odstępach czasu. Istota tej metody rozliczeń polega więc na zastąpieniu regulowania poszczególnych należności ewidencjonowaniem wzajemnych świadczeń i wyrównywaniem salda wzajemnych roszczeń.