Rozporządzenia w sprawie zasad rachunkowości

W sytuacji, gdy ubezpieczyciel posiada lokaty dewizowe w różnych bankach, to – zgodnie z interpretacją Ministerstwa Finansów – należy stosować kursy banku, który został wskazany jako miejsce prowadzenia podstawowego rachunku bankowego.

Do chwili obecnej Ministerstwo Finansów nie odniosło się do sytuacji, w której bank ogłasza kilka tabel kursowych w ciągu dnia,

W § 17 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zasad rachunkowości zapisano, że przy ustalaniu trwałej utraty wartości instrumentów finansowych nie notowanych na rynkach regulowanych uwzględnia się sytuację finansową emitenta tych instrumentów, odpowiednio spadek wartości aktywów netto emitenta tych instrumentów, zaistniały pomiędzy dniem ich nabycia a dniem bilansowym, przypadający na posiadane przez zakład ubezpieczeń instrumenty finansowe.

W przypadku instrumentów finansowych objętych gwarancjami przy ustalaniu trwałej utraty wartości uwzględnia się również sytuację finansową gwaranta.

Zakłady ubezpieczeń dysponujące znacznym portfelem papierów dopuszczonych do publicznego obrotu powinny w dokumentacji przyjętych zasad rachunkowości określić metody wyceny papierów wartościowych, dla których nie est możliwe zastosowanie metod wyceny po ostatnim kursie zamknięcia według systemu notowań ciągłych lub ustalonym według systemu kursu jednolitego. Przykładowo można w tej dokumentacji ustalić następujące zasady:

– 1. Papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu, dla których nie jest możliwe zastosowanie metod wyceny po ostatnim kursie zamknięcia według systemu notowań ciągłych lub ustalonym według sytemu kursu jednolitego -wycenia się według ostatniej, najniższej odpowiednio ceny lub wartości:

– a) zaproponowanej w wyniku ogłoszenia wezwania,

– b) po jakiej zawarto pakietową transakcję przedsesyjną,

Rozporządzenia w sprawie zasad rachunkowości część 2

– c) aktywów netto na certyfikat inwestycyjny ogłoszonej przez fundusz – z uwzględnieniem zmian wartości tych papierów wartościowych, spowodowanych zdarzeniami mającymi wpływ na ich wartość rynkową.

– 2. Papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu, dla których nie jest możliwe zastosowanie metod wyceny, o których mowa w punkcie 1 wycenia się – w oparciu o ostatnią z cen, po jakiej nabywano papiery wartościowe na rynku pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, powiększoną o wartość rynkową prawa poboru niezbędnego do ich objęcia w dniu wygaśnięcia tego prawa, a w przypadku, gdy zostały określone różne ceny dla nabywców – w oparciu o średnią cenę nabycia, ważoną liczbą nabytych papierów wartościowych.

– 3. W przypadku papierów wartościowych notowanych na jednym lub kilku rynkach, w jednym lub kilku systemach notowań, kryterium wyboru systemu notowań i rynku określa …(tu należałoby wskazać osoby odpowiedzialne lub jednostkę organizacyjną)…, biorąc pod uwagę takie czynniki, jak wolumen obrotu w określonym przedziale czasowym w odniesieniu do danego papieru wartościowego i do rynku regulowanego, w tym systemu notowań, na którym dany papier wartościowy jest notowany. Rynkiem głównym jest rynek, na którym wolumen obrotów danym papierem wartościowym za ostatni kwartał poprzedzający kwartał, w którym nastąpiło dokonanie wyceny (kwartał poprzedzający) był największy.

– 4. Jeżeli ostatni kurs zamknięcia nie jest dostępny lub jest dostępny, ale ze względu na termin zawarcia ostatniej transakcji na sesji giełdowej nie odzwierciedla wartości rynkowej papieru wartościowego w dniu wyceny, wyceniając ten papier wartościowy, można uwzględnić zgłoszone najlepsze oferty kupna do ustalenia lub podwyższenia ceny i oferty sprzedaży do obniżenia ceny.