Wydłużenie cyklu rozliczeniowego

Wydłużenie cyklu rozliczeniowego wynikało także z przyczyn techniczno-operacyjnych w bankach. Wobec braku powszechnej teletransmisji w rozliczeniach międzybankowych i między oddziałami operacyjnymi tych samych banków, transport dokumentów rozliczeniowych często opóźniał te rozliczenia. Powstanie Krajowej Izby Rozliczeniowej S.A. (KIR), która przejęła transport dokumentów, wpłynęło na skrócenie czasu transportu. Jednak radykalne usprawnienie bankowych usług rozliczeniowych wymaga kompleksowej komputeryzacji oddziałów operacyjnych banków i powszechnego zastosowania teletransmisji.

W celu rozładowania zatorów płatniczych niektóre banki oferowały usługi polegające na skupowaniu przeterminowanych należności od wierzyciela w celu ich przymusowego ściągnięcia od dłużników. Takie operacje przyczyniają się do rozładowywania zatorów płatniczych i łagodzą ich negatywne skutki. Jednak często wierzyciele, nie chcąc psuć stosunków ze stałymi kontrahentami, nie korzystają z możliwości odsprzedania bankom swych wierzytelności. Obok banków wiele firm prowadzi nieoficjalnie i oficjalnie handel wierzytelnościami. Skupują one od wierzycieli ich należności z dużym dyskontem (poniżej ceny nominalnej) i odsprzedają swoim klientom, którzy mogą je wykorzystać dla skompensowania własnych zobowiązań lub do opłacenia zakupów u dłużników. Wśród sprzedających wierzytelności przeważają firmy państwowe i rzemieślnicy. Kupują natomiast wierzytelności firmy prywatne, głównie w celu zamiany na towary, np. na węgiel. Wspomniana wyżej ustawa legalizuje handel wierzytelnościami przez banki i zapewne przyczyni się do zwiększenia zakresu tego rodzaju operacji.