Zapisy w księgowości bankowej są dokonywane odwrotnie w stosunku do odpowiednich księgowań przedsiębiorstwa. Wypłata z rachunku bieżącego będzie księgowana w przedsiębiorstwie po stronie Credit, jako zmniejszenie stanu posiadania. Natomiast w banku następuje zapis po stronie Debet, ponieważ zmniejszy się zobowiązanie banku wobec przedsiębiorstwa.
Rachunkiem dysponują tylko osoby upoważnione, których wzory podpisów złożono w banku. Wpłacać na dobro rachunku mogą oczywiście także osoby trzecie. W określonych sytuacjach mogą być dokonywane księgowania z inicjatywy banku, np. bank może pobierać opłaty lub przeprowadzać storna mylnych księgowań. Bez dyspozycji klienta pokrywane są zobowiązania wynikające z tytułów wykonawczych (sądowych i administracyjnych). Ponadto władze sądowe, prokuratorskie i organa finansowe mogą zablokować lub zająć określoną kwotę na rachunku bieżącym. Wymienionych przypadków nie można jednak traktować jako naruszenia zasadniczej dyspozytywności przedsiębiorstw, gdyż wynikają one bądź z ogólnie obowiązującego porządku prawnego, bądź z treści umów zawartych z bankiem. Właścicielem środków i jedynym ich dysponentem jest posiadacz rachunku.
W bankach prowadzących księgowość metodami tradycyjnymi wykonuje się dyspozycje wypłat w granicach salda rachunku na początek danego dnia. Bieżące wpływy nie mogą stanowić podstawy wypłat w tym samym dniu, a wyjątki są dopuszczalne jedynie w sporadycznych przypadkach. Ograniczenie to, podyktowane względami natury technicznej, zniknie po komputeryzacji księgowości bankowej, a bieżące wpływy będą mogły natychmiast być wykorzystane do pokrycia wypłat.
Leave a reply