Ogólne zasady wyceny

Rachunkowość banku musi odzwierciedlać faktyczną sytuację. Oznacza to, że wszystkie składniki majątku i kapitału ujmowane w księgach rachunkowych oraz uzyskane przychody i poniesione koszty powinny zostać wycenione. Wycena oparta może być na różnych zasadach, zgodnych z prawem bilansowym. Przewiduje ono, że poszczególne składniki aktywów i pasywów wycenia się stosując rzeczywiście poniesione na ich nabycie (wytworzenie) ceny (koszty) z zachowaniem zasady ostrożności. Wymaga to więc zastosowania zasad pomiaru wartości takich jak:

– 1) cena nabycia51, obejmująca cenę zakupu (tj. kwotę należną sprzedającemu, bez podlegającego odliczeniu podatku od towarów i usług, podatku akcyzowego), powiększoną o obciążenia o charakterze publicznoprawnym (w przypadku importu) i koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania (w tym koszty transportu, załadunku itp.) a pomniejszoną o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski,

– 2) koszt wytworzenia5“1, obejmujący koszty bezpośrednio związane z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem produktu,

– 3) cena (wartość) sprzedaży netto75, czyli możliwa do uzyskania na dzień bilansowy cena sprzedaży, bez podatku od towarów i usług i podatku akcyzowego, pomniejszona o rabaty, opusty oraz inne zmniejszenia związane ze sprzedażą,

– 4) wartość godziwa5″, to kwota, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane, na warunkach transakcji rynkowej, pomiędzy zainteresowanymi, dobrze poinformowanymi, ale nie powiązanymi ze sobą stronami. Wartością godziwą instrumentów finansowych, znajdujących się obecnie na aktywnym rynku57, jest cena rynkowa pomniejszona o koszty związane z przeprowadzeniem transakcji, gdyby ich wysokość była znacząca.