Tworzenie rezerw na szkody

Zakłady ubezpieczeń na życie mogą uwzględniać rezerwę składek w rezerwie ubezpieczeń na życie, lecz tworzą odrębnie rezerwę składek dla tych umów ubezpieczenia, w których uwzględnienie rezerwy składek w rezerwie ubezpieczeń na życie nie jest możliwe.

– 2. Rezerwę na pokrycie ryzyka niewygasłego tworzy się w ubezpieczeniach działu II jako uzupełnienie rezerwy składek. Rezerwę tę przeznacza się na pokrycie przyszłych szkód, świadczeń i kosztów wynikających z zawartych umów ubezpieczenia.

Rezerwa na pokrycie ryzyka niewygasłego stanowi różnicę pomiędzy przewidywaną wartością przyszłych odszkodowań, świadczeń i kosztów a sumą wielkości rezerwy składek oraz ewentualnych, przewidywanych, zgodnie z już zawartymi umowami ubezpieczenia, przyszłych składek.

. Rezerwę na niewypłacone odszkodowania i świadczenia tworzy się w wysokości odpowiadającej ustalonej lub przewidywanej ostatecznej wartości przyszłych wypłat odszkodowań i świadczeń związanych z zaistniałymi, do dnia, na który ustala się rezerwę, szkodami, powiększonej o koszty likwidacji szkód.

W ramach rezerw szkodowych zakłady ubezpieczeń tworzą rezerwy na szkody, które:

– zostały zgłoszone zakładowi ubezpieczeń do dnia, na który tworzona jest rezerwa i dla których została ustalona wysokość odszkodowania i świadczenia bądź gdy posiadane informacje pozwalają na ocenę wysokości odszkodowań i świadczeń,

– zostały zgłoszone zakładowi ubezpieczeń do dnia, na który tworzona jest rezerwa, a posiadane informacje nie pozwalają na ocenę wysokości odszkodowań i świadczeń,

– zaistniały, lecz nie zostały zgłoszone zakładowi ubezpieczeń do dnia, na który tworzona jest rezerwa,

– zostaną ponownie otwarte {np. z powodu wszczętego postępowania sądowego).

Rezerwy na skapitalizowaną wartość rent tworzy się metodą aktuarialną

Uzupełnieniem rezerw szkodowych są rezerwy na bezpośrednie i pośrednie koszty likwidacji szkód – tworzone odrębnie ze względu na możliwość stosowania różnych metod ich tworzenia rezerwy na koszty likwidacji szkód tworzy się osobno dla każdej grupy ubezpieczeń.

Rezerwa na bezpośrednie koszty likwidacji szkód powinna być tworzona takimi metodami jak rezerwa szkodowa.

Rezerwa na pośrednie koszty likwidacji szkód może być tworzona metodą aktuarialną lub ryczałtową. Przy wyliczeniach rezerwy należy uwzględnić udział reasekuratora oraz zakres ewentualnej koasekuracji w obu przypadkach powinny być utrzymane zasady określone w umowach reasekuracyjnych i koasekuracyjnych.

Przy ustalaniu wartości rezerwy na szkody zaistniałe lecz nie zgłoszone, zakład ubezpieczeń uwzględnia dotychczasowy przebieg procesu likwidacji szkód w danej grupie ubezpieczeń, w tym liczbę i wielkość szkód zgłaszanych w następnych okresach sprawozdawczych, po okresie, na który tworzona była rezerwa.

W przypadku ubezpieczeń na życie kwota rezerwy na niewypłacone odszkodowania i świadczenia powinna być równa kwocie należnej ubezpieczonym, uprawnionym lub uposażonym, powiększonej o koszty związane z wypłatą świadczeń.

Odrębną pozycję w rezerwach szkodowych stanowią rezerwy na skapitalizowaną wartość świadczeń rentowych. W zakładach prowadzących ubezpieczenia majątkowe i osobowe rezerwę tę tworzy się w wysokości odpowiadającej ustalonej lub przewidywanej wielkości przyszłych świadczeń i poniesionych kosztów w tych sprawach, z uwzględnieniem dochodów z lokat stanowiących pokrycie tych rezerw.