Bankowy plan kont

Obsługa rachunków bankowych i rozliczeń pieniężnych przebiega w ramach rachunkowości bankowej. Jest ona systemem ewidencjonowania i prezentowania wykonywanych operacji bankowych, a także umożliwia analizę tych operacji i ocenę efektywności. Banki są szczególnego rodzaju jednostkami gospodarczymi, których podstawowa działalność ściśle wiąże się z czynnościami ewidencyjno-rozliczeniowy- mi. Banki finansują obrót gospodarczy, co znajduje odbicie w wykonywanych przez nie operacjach i rozliczeniach pieniężnych, stanowiąc ich podstawową działalność. Przebieg tych operacji jest ewidencjonowany na kontach klientów. Z drugiej strony banki, jako przedsiębiorstwa, muszą ewidencjonować własny majątek, koszty i wpływy oraz wyniki prowadzonej działalności. Dalszym czynnikiem wpływającym na formy organizacyjne rachunkowości bankowej jest masowość operacji oraz konieczność ujednolicenia podstawowych zasad prowadzenia rachunkowości, czego wyrazem jest plan kont.

Prezes NBP wprowadził Bankowy Plan Kont (BPK91), który obowiązuje banki od 1991 r.10. Jest on zgodny z normami europejskimi, pozwala na publikowanie bilansów, stanów pozabilansowych, strat i zysków, załączników do bilansu na koniec roku oraz według stanu na każdy wybrany dzień, stosownie do dyrektywy 86/635 Rady EWG. Stosuje on terminologię, a także podaje metody wyceny, przewidziane w wyżej wymienionej dyrektywie. Na planie kont oparty jest nowy system sprawozdawczości bankowej, którą zaprojektowano zgodnie ze standardami międzynarodowymi, przy uwzględnieniu informacji niezbędnych dla oceny realizacji polityki pieniężnej, potrzeb nadzoru bankowego oraz statystyki finansowej systemu bankowego prezentowanej Międzynarodowemu Funduszowi Walutowemu i Bankowi Światowemu. Zarządzenie Prezesa NBP nr 29 z 31 31 października 1986 r.