Zasady tworzenia rezerw – dalszy opis

Wartość odpisu na tę rezerwę nie może być wyższa od kwoty odpisu, dokonanego w danym roku z zysku za rok poprzednim, na fundusz ogólnego ryzyka. Część kwoty tej rezerwy może być uwzględniona przy tworzeniu rezerw celowych na należności normalne i pod obserwacją.

Algorytmy wyliczania rezerw celowych dla poszczególnych kategorii należności zostały przedstawione poniżej. I tak:

– 1) na należności normalne z tytułu udzielonych osobom prywatnym kredytów konsumpcyjnych (wartość rezerwy ustalona jest łącznie dla całej grupy należności):

– kwota rezerwy celowej – 25% rezerwy na ryzyko ogólne

– odpis w ciężar kosztów na należności pod obserwacją (wartość rezerw ustalania jest łącznie ale w oparciu o indywidualnie ryzyka):

– wartość prawnych zabezpieczeń

– Podstawa do tworzenia rezerwy x 1,5 %

– kwota rezerwy celowej – 25% rezerwy na ryzyko ogólne

– odpis w ciężar kosztów na należności zagrożone (wartość rezerw ustala się w oparciu o indywidualne ryzyko):

– wartość prawnych zabezpieczeń

– Podstawa do rezerwy x % dla danego rodzaju (kategorii) należności (tj. 20% poniżej standardu, 50% wątpliwe, 100% stracone)

– Kwota rezerwy odpisywana w koszty

– Ewidencja należności od jednostek:

– 1) sektora finansowego dokonywana jest na kontach zespołu 1,

– 2) sektora niefinansowego na kontach zespołu 2,

– 3) rządowych i samorządowych na kontach zespołu 3.

– W każdym zespole wyodrębnione są grupy kont służące do ujęcia:

– należności normalnych (grupa 12, 20, 30),

– należności pod obserwacją (grupa 13, 21, 31),

– należności poniżej standardu (grupa 14, 22, 32),

– należności wątpliwych (grupa 15, 23, 33),

– należności straconych (grupa 16, 24, 34).

– Poza tym kredyty udzielone w rachunku bieżącym ewidencjonowane są na kontach 170, 270, 370.