Metody tworzenia rezerwy

W przypadku reasekuracji czynnej zakłady ubezpieczeń tworzą rezerw na wyrównanie szkodowości odpowiednio dla klas rachunkowych.

Powyższe zasady wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r. co daj zakładom ubezpieczeń możliwość dostosowania się do nowych zasad i m tod tworzenia rezerw.

W ciągu 2002 r. stosuje się jeszcze przepisy § 10 uprzednio obowiązującego rozporządzenia.

W przypadku prowadzenia ubezpieczeń w grupie 14 działu II, zakład ubezpieczeń jest obowiązany tworzyć rezerwę na wyrównanie szkodowości (ryzyka) przeznaczoną na pokrycie ujemnego wyniku technicznego osiągniętego w tej grupie ubezpieczeń w roku obrotowym lub na wyrównanie wyższego niż przeciętny współczynnika szkodowości w tej grupie w roku obrotowym, przed uwzględnieniem zmiany stanu rezerw na wyrównanie szkodowości (ryzyka).

Metody tworzenia rezerwy na wyrównanie szkodowości zostały określone w załączniku nr 6 do rozporządzenia w sprawie zasad rachunkowości.

Wyboru metody tworzenia rezerwy należy dokonać w oparciu o dostępne w jednostce zasoby informacji statystycznych, z tym że zakład ubezpieczeń prowadzący ubezpieczenia w grupie 14 działu II przez okres krótszy niż 5 lat obrotowych tworzy rezerwę metodą nr 1 lub nr 2, przedstawioną w załączniku nr 6 do rozporządzenia w sprawie zasad rachunkowości, z zastosowaniem odpowiednio średnich narastających stosownie do okresu prowadzenia tych ubezpieczeń.

, Rezerwę ubezpieczeń na życie tworzy się, z zachowaniem zasady ostrożności w wysokości ustalonej prospektywną metodą aktuarialną, z możliwością uwzględnienia kosztów obsługi umów i kosztów związanych z wypłatą odszkodowań i świadczeń.

Inne metody tworzenia tej rezerwy określono w § 35 ust. 2-4 rozporządzenia w sprawie rachunkowości ubezpieczycieli.

. Rezerwy ubezpieczeń na życie, jeżeli ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający, tworzy się w wysokości wartości lokaty dokonanej zgodnie z postanowieniami zawartej umowy ubezpieczenia na życie.

Obliczenia rezerw ubezpieczeń na życie mogą być dokonywane jedynie przez aktuariusza, a zakład ubezpieczeń jest zobowiązany posiadać dokumentację, pozwalającą na odtworzenie odpowiednich obliczeń.

. Rezerwy na premie i rabaty dla ubezpieczonych tworzy się w wysokości kwot, o które powiększane są przyszłe świadczenia lub pomniejszane przyszłe składki, zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia.

. Wielkość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na udziale reasekuratora, powinna być ustalona zgodnie z uregulowaniami odpowiednich umów reasekuracyjnych.

Metody tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych zostały określone rozporządzeniu w sprawie zasad rachunkowości w § 28, gdzie wymienia się:

) metodę indywidualną – polegającą na ustalaniu odrębnie dla każdej umowy ubezpieczenia lub każdej szkody dokładnej wielkości rezerwy, a w przypadku niemożności ustalenia dokładnej wielkości rezerwy zastosowanie jej wiarygodnego oszacowania,