Category O biznesie

Bank przyznał przedsiębiorstwu kredyt w wysokości 650 min zł kwota ta jest równocześnie dopuszczalną granicą zadłużenia część kredytu w wysokości 200 min zł ma być spłacona w określonym terminie. Na kontach zaksięgowano następujące operacje:

Bank może potwierdzić czek niezupełny, który nie zawiera wszystkich elementów, np. daty wystawienia czeku. Wówczas klauzula potwierdzenia brzmi: ,,Czek ten potwierdzamy do kwoty 100 000 000 (słownie sto milionów złotych) z możliwością zrealizowania w terminie 30 dni od daty potwierdzenia czeku”. Kwotę, na jaką czek został potwierdzony, bank blokuje na rachunku wystawcy czeku w dniu dokonania potwierdzenia. Potwierdzenie czeku jest ważne 30 dni od daty potwierdzenia, przy zachowaniu 10-dniowego terminu ważności czeku.

Dalsze ograniczenia w posługiwaniu się czekami wprowadzono od początku 1993 roku13. W poprzednim roku ujawniono nieuczciwe manipulacje czekami rozrachunkowymi, w których wykorzystano braki i niedostatki w funkcjonowaniu systemu bankowego w sferze rozliczeń pieniężnych między klientami różnych banków. Aby zapobiec na przyszłość podobnym przypadkom obostrzono zasady posługiwania się czekiem w obrotach krajowych. Wprowadzono generalną zasadę, że w rozliczeniach za pomocą czeku najpierw musi być obciążony rachunek wystawcy czeku w jego banku, a dopiero później można uznać rachunek bankowy posiadacza czeku.

W operacji rozliczeniowej występują przynajmniej dwie strony, czyli podmioty rozliczeń. Wydatek pieniężny jednego podmiotu jest przychodem pieniężnym drugiego. W rozliczeniach za pośrednictwem banków wystąpi dodatkowo jeden lub kilka banków. Większe transakcje są rozliczane bez- gotówkowo, chociaż w polskiej praktyce gotówkowa forma rozliczeń odgrywa w ostatnich latach niewspółmiernie większą rolę niż w krajach rozwiniętych. Wśród przyczyn można wymienić brak tradycji w posługiwaniu się czekiem i niski dotychczas poziom techniczny rozliczeń bezgotówkowych. Do wzrostu rozmiarów rozliczeń gotówkowych przyczyniają się zatory płatnicze {zob. rozdz. 1. 1. 1), bo wiele przedsiębiorstw żąda zapłaty gotówkowej, która zabezpiecza im płynność. Gotówkowa forma rozliczeń niższych kwot jest znacznie prostsza dla rozliczających się stron i skraca do zera cykl rozliczeń. Jednak zmniejsza ona bezpieczeństwo rozliczeń i ogranicza kontrolę ruchu strumieni pieniężnych, ponieważ przepływają one poza bankami. Na tym tle zgłaszano propozycje przywrócenia obowiązku obrotu bezgotówkowego przy rozliczaniu większych transakcji, argumentując koniecznością poddania tych obrotów kontroli fiskalnej. Podkreślano także względy bezpieczeństwa, bo obrót bezgotówkowy chroni przed kradzieżą gotówki i utrudnia wszelkiego rodzaju malwersacje.

Z funkcją płatniczą weksla wiąże się możliwość przenoszenia uprawnień wynikających z weksla na dalsze osoby. Prawa z każdego weksla można przenieść przez indos, chyba że wystawca umieścił w treści weksla zastrzeżenie. Indos jest kwalifikowaną cesją, co umożliwia proste i bezzwłoczne przeniesienie praw z weksla na inne osoby, przy solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania wekslowe wszystkich osób podpisanych na wekslu. Indosowanie weksla polega na umieszczeniu na odwrotnej stronie weksla odpowiedniej formuły. Przy indosie pełnym, imiennym brzmi ona: „ustępuję na zlecenie… (osoby fizycznej lub prawnej)”, która stanie się indosatariuszem oraz zawiera podpis indosanta, tj. osoby która weksel odstępuje. Indos in blanco, w odróżnieniu od indosu pełnego, wyraża się jedynie podpisaniem odwrotnej strony weksla przez indosanta można dokonać indosu „na okaziciela”. Mogą być stosowane także inne rodzaje indosu, więc w przypadku wątpliwości należy zasięgnąć porady prawnej.

Do oddziałów operacyjnych banków wpływają dyspozycje płatnicze klientów w postaci poleceń przelewu, czeków itp. Wykonanie tych dyspozycji przez oddział operacyjny banku wymaga przeprowadzenia odpowiednich rozliczeń pieniężnych. Przeważnie polegają one na obciążeniu rachunku bankowego zleceniodawcy i uznaniu rachunku bankowego beneficjenta (wierzyciela). Najprostszy przebieg ma operacja rozliczeniowa, gdy zleceniodawca (dłużnik) i beneficjent (wierzyciel) rozliczenia mają swoje rachunki (konta) w tym samym oddziale operacyjnym. Podobnie prosta jest operacja podjęcia gotówki za pomocą czeku realizowanego w banku będącym jego trasatem. Ale rozliczenie może dotyczyć klientów mających rachunki w różnych oddziałach operacyjnych tego samego banku. Zachodzi wówczas potrzeba przeprowadzenia rozrachunków między tymi oddziałami, które odpowiednio zaksięgują daną dyspozycję płatniczą klienta, obciążając rachunek zleceniodawcy w jednym oddziale i uznając rachunek beneficjenta w drugim oddziale tego samego banku. Przepływy środków pieniężnych pomiędzy oddziałami operacyjnymi tego samego banku nazywane są rozrachunkami międzyoddziałowymi. Gdy dyspozycje płatnicze dotyczą klientów mających rachunki w oddziałach operacyjnych różnych banków, wymaga to przeprowadzenia rozrachunków międzybankowych. W rozrachunkach międzyoddziałowych i międzybankowych biorą udział dwa oddziały operacyjne:

Gdy w operacji rozliczeniowej uczestniczą oddziały tego samego banku, zgodność księgowań pierwotnych i wtórnych kontroluje centrum rozliczeniowe danego banku. Zasady i tryb rozrachunków międzyoddziałowych są ustalone regulaminami poszczególnych banków. Rozliczenia międzybankowe przebiegają według jednolitych zasad rozrachunków ustalonych przez Prezesa NBP20, obowiązujących od 1993 r.

W pozycji B. IV aktywów – „depozyty u cedentów” zakład ubezpieczeń przyjmujący ryzyko wykazuje środki finansowe zdeponowane u cedentów tytułem gwarancji wykonania zobowiązań wynikających z zawartych umów reasekuracji czynnej. Depozyty u cedentów nie mogą być łączone z innymi kwotami należnymi zakładowi ubezpieczeń przyjmującemu ryzyko u ceden- ta, jak również kompensowane z zobowiązaniami zakładu ubezpieczeń przyjmującego ryzyko wobec cedenta. Papiery wartościowe lub inne aktywa finansowe, zdeponowane u cedentów lub osób trzecich tytułem zabezpieczenia wykonania zobowiązań z tytułu zawartych umów reasekuracji czynnej, a pozostające własnością zakładu ubezpieczeń przyjmującego ryzyko, wykazywane są przez ten zakład w bilansie z wyodrębnieniem ich charakteru.

W dotychczasowej praktyce zakłady ubezpieczeń stosowały daleko idące interpretacje przedmiotowej definicji kosztów uznawanych za koszty akwizycji.

– 3. W pozycji B. III. 3 aktywów – „udziały we wspólnych przedsięwzięciach loka cyjnych” ujmuje się w przypadku powierzenia środków zakładu ubezpieczę' innym podmiotom do wspólnego inwestowania. W przypadku powierzeni środków zakładu ubezpieczeń podmiotom powiązanym z zakładem ubezpie czeń udziały te ujmuje się odpowiednio w pozycji B. II. 3 aktywów bilansu.

Szczególne zasady sporządzania sprawozdań finansowych zakładu ubezpie- eń zostały określone w rozdziale 5 rozporządzenia w sprawie zasad rachun- owości.

Wymagania dotyczące rejestru szkód zgłoszonych do ubezpieczyciela określa § 10 rozporządzenia w sprawie zasad rachunkowości. Informacje w nim zawarte winny być gromadzone dla każdej szkody odrębnie, a minimalny ich zakres to: